Nog even een berichtje over hoe het nu is… (ga naar pagina 2 voor de update)

Nadat Johannes weer thuis was, ging het eindelijk elke dag steeds beterderder. Precies vier weken nadat hij de eerste ziekteverschijnselen vertoonde konden we eindelijk weer samen in een bed slapen, mochten de kinderen papa weer knuffelen en hoefden we geen bleekpoetssessies meer te doen. We hadden uiteraard netjes de 24 uur koortsvrijtermijn aangehouden, en toch hadden we de neiging om er zelf voor de zekerheid 12 uur achteraan te plakken. Vooral omdat ie ook nog heel erg hoestte. Volgens de arts was dat alleen om het vocht uit de longen te werken en was ie – zodra ie zich niet meer ziek voelde en geen koorts meer had – niet meer besmettelijk. Daar gingen we dus maar van uit.
Maar het was heel fijn dat we elkaar weer mochten aanraken zonder meteen naar de desinfectans te moeten grijpen, dat ie weer zelf een kop thee mocht pakken, dat ie weer erbij mocht zitten aan tafel. Kortom, dat ie weer met het gezin mocht meedoen.

We gingen op dat moment dus weer een nieuwe fase in: de herstelfase. Want met vier weken niets doen lever je wel wat in. Dat is o.a. gewichtsverlies (op zich heel gunstig, maar helaas meer spier dan vet), maar ook conditie. Om dat laatste weer op peil te krijgen en dat eerste te behouden doen we sindsdien – en ja, soms met z’n vieren – mee met ‘Nederland in beweging‘. De eerste week moest dat nog gecompenseerd worden met een uurtje plat of een powernap, maar ook dat is inmiddels allang weer verleden tijd. Daarnaast proberen we ook regelmatig een stuk te fietsen. De eerste week was dat naar het masker in Lent, de tweede week een rustig rondje Ressen-Bemmel-Lent (ca 10km) en afgelopen weekend een wat sneller 15km rondje Lent-Bemmel-Elst.
Na de meivakantie is ie ook weer begonnen met halve dagen werken. Vanuit thuis, net als iedereen. Aan de ene kant is dat fijn, want je hebt niet ook nog extra reistijd wat ook nog eens extra energie kost, maar aan de andere kant is er het risico van langer doorgaan en daarmee dus te lang doorgaan. Met Hemelvaart mag ie ook weer zijn eerste SEH-dag gaan draaien. Hij is boventallig gepland, dus zodra het niet meer gaat kan ie naar huis gaan. Wat dat betreft wordt er op alle fronten meegewerkt en meegedacht, echt heel fijn.
En thuis draait het door zoals het eigenlijk al kabbelde. De kids gaan nu twee dagen (dinsdag en vrijdag en soms ook de woensdag) naar school en de opvang en de rest is thuisonderwijs. Ik heb dus weer een paar werkmomenten #yeah. En als ik de concentratie ff zoek ben kan ik me bezig houden met het naaien van mondkapjes op verzoek. Ik heb zelfs al een eigen patroon ontwikkeld.
Kortom, al met al kunnen we wel zeggen dat het elke dag een beetje beter gaat.

Special thanx to…

Zonder iemand tekort te willen doen, willen we toch even een paar mensen noemen die ons heel erg geholpen hebben gedurende onze persoonlijke coronacrisis. Iedereen die een kaartje gestuurd heeft, superbedankt! We hebben er maar liefst ruim 30 mogen ontvangen (sommige met wat extra’s :-)! En ook de bossen bloemen van de IM-collega’s, koorvrienden en persoonlijke vrienden die de woonkamer opfleurden.

De mensen die voor ons een maaltijd (voor)bereid hebben, die noem ik wel even bij naam: Jan&Anke, Henk, Rene, Jolanda, Femke, Paul, Michel, Loes. Het was allemaal superlekker en zo fijn dat we daar niet over na hoefden te denken.

En natuurlijk alle persoonlijke berichtjes, in zowel gesproken als geschreven woord. Misschien zijn ze niet allemaal beantwoord, maar zeker wel heel gewaardeerd. Dank dank dank! Het heeft ons er echt doorheen gesleept. Ik wil niet zeggen dat we het niet hadden gekund zonder jullie, maar het was sowieso een stuk moeilijker geweest.

Pages: 1 2